چرخ حمایت از نابینایان لنگ می زند

چند روز است زهرا مشتری ندارد. خانه اش پر شده از لباس و کوسن های دست دوز اما خبری از مشتری نیست. تازه کلی بدهی هم روی دستش مانده.اگرچه چشم هایش نور را نمی شناسند و با سایه ها انس گرفته اند ولی دستان توانمندی دارد. آنقدر توانمند که می تواند چشم بسته لباس بدوزد. خودش می گوید از زمانی که فهمیده نابیناست تصمیم گرفته قوی تر از آدم های دیگر باشد اما حالا هیچ آرزوی دیگری ندارد. 8 سال پیش بود که همت و پشتکارش را برای کار کردن با یک ماشین نیمه صنعتی ژاپنی جزم کرد. بعد از آن فهمید نابیناهای دیگری هم هستند که به نان شب شان محتاجند، دست آنها راهم گرفت و کار با این ماشین را به آنها یاد داد. پس از مدتی با هم یک گروه تشکیل دادند و تصمیم گرفتند به کمک همدیگر خرج پدر علیل، مادر ناتوان و خواهر برادر های کوچک شان را دربیاورند. البته آنها علاوه براینکه نابینا هستند، دست یا پای بعضی هایشان هم لنگ می زند. هرچند با این همه تلاش، پول زیادی دستشان را نمی گیرد چون مشتری هایشان به همان همسایه هایی منتهی می شود که با درد «نداری» دست و پنجه نرم می کنند... مدتی که گذشت، تصمیم گرفتند صدایشان را به گوش مسئولان ... پولان فارس...